"De onderzoekscultuur was ontzettend goed"

Interview met Spryos Drosopoulos, in 2002-2006 promovendus in Lübeck.

Hoe ben je in Lübeck verzeild geraakt?

Ik heb psychologie gestudeerd en was na mijn studie op zoek naar een promotieplek. Die heb ik gevonden doordat ik een Duitse professor op een congres in IJsland tegenkwam, die mij uitnodigde in zijn lab te komen werken in Lübeck. Daar heb ik vervolgens een soort sollicitatiegesprek gehad, waarop ik ben aangenomen en vier jaar onderzoek heb gedaan.

Dus Duitsland was niet bij voorbaat een bewuste keuze?

Niet helemaal, ik sprak namelijk totaal geen Duits. Maar ik had bijvoorbeeld wel al een hele goede klik met Berlijn. Ik had daarom wel het idee dat ik en Duitsland een goede combinatie zouden kunnen zijn.

Hoe was de onderzoekscultuur in Lübeck?

Die was ontzettend goed. Het was veel vrijer en zelfstandiger dan in Nederland – een informele sfeer en tegelijkertijd op top niveau onderzoek doen, meer kon ik niet wensen. Er werd vrij uitbundig en open gediscussieerd over onze data, de interpretatie van vervolgonderzoeken en het werk van anderen. Vergeleken met wat ik uit Nederland kende, werd er veel meer geluisterd naar de ideeën van de promovendi en postdocs en zelfs studenten. Ook werd het belang van goed schrijven onderstreept, niet alleen de wetenschappelijke waarde ervan maar ook de ‘verkoopbaarheid’. Een tekst moest ‘sexy’ zijn. Met als resultaat een veelvoud van papers in zeer gerenommeerde tijdschriften zoals Nature of Science.

Hoe was het leven in de stad Lübeck?

Ik ben opgegroeid in Athene en heb daarna een groot deel van mijn leven in Amsterdam gewoond. Ik was dus gewend aan een redelijk bruisende omgeving, wat in Lübeck niet echt het geval is. Het is een typische provinciestad, zeer idyllisch met zijn Hanze-geschiedenis, maar er was voor mij te weinig leven in de brouwerij. De treinverbinding met Hamburg was toentertijd bovendien niet heel goed, dus kon je ook daar niet heel goed het nachtleven verkennen. Na vier jaar ben ik daarom teruggegaan naar Amsterdam, niet in de laatste plaats omdat ik nog een dochtertje had in Nederland. Voordeel was wel dat Ryan Air op Lübeck vloog en dat ik van daaruit heel goedkoop uitstapjes kon maken naar Italië, Spanje etc. Ik heb dan ook nog nooit zoveel gereisd als in mijn tijd in Lübeck.

Hoe ben je dan uiteindelijk in de parfumerie terecht gekomen?

Ik had altijd al wel iets met geuren. Ik vond het interessant om te zien dat ik bijvoorbeeld anders door mensen benaderd werd in het nachtleven als ik een bepaald parfum op had. Daar was de klik tussen psychologie en parfum. Toen ik op een gegeven moment een workshop volgde over parfums, was ik helemaal om en begon ik from scratch met mijn nieuwe passie. Hoewel ik geen klassieke parfumopleiding heb gedaan, kreeg ik na een relatief korte tijd wel al een hele productielijn van de grond en verkoop ik nu parfums aan winkels in Europa tot Dubai en de Verenigde Staten. Dat is toch niet gek.

Heb je nog plannen om terug te keren naar Duitsland?

Ik overweeg wel om in de nabije toekomst nog eens naar Berlijn te verhuizen. Dat is voor mij een unieke stad, een enorm inspirerende omgeving, die met geen enkele andere stad in Europa te vergelijken is.